Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2014

Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ






Σήμερα 27 Οκτωβρίου, παραμονή της επετείου του ΟΧΙ, γιορτάζουμε και τιμούμε την ένδοξη Ελληνική Σημαία. Το κάθε μπαλκόνι σήμερα, σημαιοστολίζεται με τη γαλανόλευκη περηφάνια του Έθνους μας.
H πρώτη Ελληνική σημαία με το λευκό σταυρό σε γαλανό φόντο, σχεδιάστηκε, υφάνθηκε, ευλογήθηκε και υψώθηκε στην Μονή Ευαγγελίστριας στη Σκιάθο το 1807. 
H ελληνική σημαία καθορίστηκε το 1822–1978 από το Σύνταγμα της Επιδαύρου και είχε το σταυρό, ως σύμβολο της ορθοδοξίας.
Η Επίσημη Σημαία του Ελληνικού κράτους καθιερώθηκε με νόμο στις 21-12-1978 "ναυτική", αυτή με τις οριζόντιες λευκές και γαλάζιες γραμμές.
Από το 1832 έως το 1974 η μπλε σημαία με το λευκό σταυρό χρησιμοποιούνταν στο εσωτερικό της χώρας και η σημερινή σημαία, με το σταυρό πάνω αριστερά και τις ρίγες, χρησιμοποιούνταν στο εξωτερικό.
Τα χρώματα της σημαίας, γαλάζιο και λευκό, συμβολίζουν το γαλάζιο της Ελληνικής θάλασσας και το λευκό των κυμάτων.
Οι οριζόντιες γραμμές είναι 9, όσες και το σύνθημα της Ελληνικής Επανάστασης, "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ `Η ΘΑΝΑΤΟΣ".
Ο λευκός σταυρός συμβολίζει την αφοσίωση των Ελλήνων στην Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη.
Η ιστορία μας είναι γεμάτη από περιστατικά αυτοθυσίας αγωνιστών για την προστασία της Ελληνικής σημαίας, για να κυματίζει περήφανα στα Ελληνικά εδάφη.
 
Εσένα που σε χάϊδεψε της λευτεριάς η αύρα
περήφανη πρώτη φορά πάνω στη Άγια Λαύρα.
Εσέ που χέρι σε ύψωσε τρισάγιο και βροντήσαν
όχι φωνές μα τουφεκιές όταν σε χαιρετήσαν.

Οι τουφεκιές παληκαριών που εμπρός σου αντρειωμένα,
γονάτισαν κι ορκίστηκαν να πέσουνε για σένα.
Εσένα που σε κοίταζαν μάνες που στο ένα χέρι,
βαστούσαν βυζανιάρικα και στο άλλο το μαχαίρι.

Εσέ που όταν σ’ αντίκρυσαν οι γέροι ξανανιώσαν
και μ’ άρματα τη μέση τους την κουρασμένη ζώσαν.
Εσέ πια ανθρώπινη φωνή, μπορεί να ιστορήσει,
την ξακουσμένη δόξα σου και να την τραγουδήσει.

Εσύ δεν είσαι από πανιού λωρίδα καμωμένη,
είσαι από αίμα και καπνούς κι από φωτιά βγαλμένη.
Εσύ πετούσες σαν αητός πάνω από ηρώων κεφάλια.
Σελάγιζες σε πέλαγα, σε κάμπους σε ακρογιάλια.

Πάνω από νίκες άμετρες το φλάμπουρό σου εστήθη,
και πάντα δρόμο σ’ άνοιγαν μές στων εχθρών τα πλήθη,
τα χέρια που σε βάσταγαν, τ’ ανδρειωμένα χέρια
για να σε μπήξουν σε κορφές, σ’ απάτητα λιμέρια.

Για να σε δούν πολύ ψηλά, ψηλά απ’ της γης το χώμα.
Τόσο ψηλά που τ’ ουρανού, επήρες πια το χρώμα.
Για να δουν πολύ ψηλά, ψηλά απ’ της γης το χώμα
  Τόσο ψηλά που τ’ ουρανού, επήρες πια το χρώμα.


ΚΑΝΕΝΑ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΧΩΡΙΣ ΣΗΜΑΙΑ!!!
Κυριάκος Κάρκαλης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου