Η ΣΗΜΑΙΑ ΜΑΣ

 

Την 27 Οκτωβρίου, παραμονή της επετείου του «ΟΧΙ» τιμάται και το σύμβολο του Έθνους μας, η σημαία μας. Σύμβολο πίστης, αγώνα και εθνικής υπερηφάνειας.

Για όλους τους λαούς της οικουμένης, η σημαία έχει ιδιαίτερη αξία, αλλά ειδικά για τον Ελληνικό λαό, η σημαία μας, η οποία έχει ποτιστεί με αίμα πατριωτών και έχει λάβει μέρος σε όλους τους αγώνες του Έθνους για ελευθερία και ανεξαρτησία, είναι κάτι το ιερό.

Η εθνική σημαία της Ελλάδος περιέχει εννέα ισοπαχείς, οριζόντιες και εναλλασσόμενες λευκές και κυανές παράλληλες λωρίδες. Μέσα σε ένα κυανό  τετράγωνο στο πάνω προσίστιο μέρος, υπάρχει ένας λευκός σταυρός. Οι εννέα λωρίδες αντιστοιχούν σε κάθε γράμμα ξεχωριστά, από τη λέξη "ελευθερία". Επίσης είναι τόσες όσες και οι συλλαβές του "Ελευθερία ή Θάνατος". Ο σταυρός συμβολίζει το επίσημο θρήσκευμα της χώρας, τον χριστιανισμό, και κατά άλλους, είναι πανάρχαιο σύμβολο του δυισμού και συμβολίζει τα τέσσερα στοιχεία της φύσης

Η σημαία του λευκού σταυρού σε μπλε φόντο χρησιμοποιήθηκε στην εξέγερση της Μακεδονίας υπό τους Νικοτσάρα και Σταθά το 1807.  Αυτή ευλογήθηκε και υψώθηκε το 1807 στη Μονή Ευαγγελιστρίας στη Σκιάθο. Σ’ αυτή ο ηγούμενος Νήφων όρκισε τους οπλαρχηγούς Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, Ανδρέα Μιαούλη, Παπαθύμιο Βλαχάβα, Γιάννη Σταθά, Νικοτσάρα, τον Σκιαθίτη διδάσκαλο του Γένους Επιφάνιο-Στέφανο Δημητριάδη, τους Λαζαίους, τον Αναστάσιο Καρατάσο, τον Λιόλιο Ξηρολειβαδίτη, τον Νικόλαο Τσάμη και πολλούς άλλους. Οι καπεταναίοι είχαν συγκεντρωθεί στο Μοναστήρι για να σχεδιάσουν τις επόμενες κινήσεις τους για την Επανάσταση. Παραλλαγή της ήταν η σημαία του Παπαφλέσσα, φτιαγμένη από το μπλε εσωτερικό του ράσου του και την φουστανέλα ενός συμπολεμιστή του.

Ο Νόμος 851/21-12-1978 (ΦΕΚ 233 τ. Α΄) «Περί εθνικής Σημαίας, των Πολεμικών Σημαιών και του Διακριτικού Σήματος τού Προέδρου της Δημοκρατίας» καθόριζε την επίσημη εθνική σημαία που χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα, καθώς και τις τεχνικές και τυπικές προδιαγραφές της. Η κλίμακα της σημαίας άλλαξε πάλι σε 2:3, όπως φαίνεται από τις διαστάσεις που προβλέπονται (π.χ. 432:648 ή 90:135). Στα πλαίσια του άρθρου 9, καταργήθηκαν οι διατάξεις των προηγούμενων ετών (1967, 1969, 1971, 1973, 1975). Η επίσημη σημαία, ίδια με τη σημαία του στρατού ξηράς, καταργήθηκε με αυτόν το νόμο και αντικαταστάθηκε πλήρως από την εθνική σημαία, η ανάρτηση της οποίας γίνεται πάνω σε λευκό κοντό, στην κορυφή του οποίου υπάρχει (σε συγκεκριμένες περιπτώσεις) λευκός σταυρός

Κάθε έλληνας πολίτης, έχει το δικαίωμα να αναρτά τη Σημαία εφόσον το επιθυμεί.

• Οι σημαίες εσωτερικού χώρου φέρουν περιμετρικά του υφάσματος χρυσοκίτρινα κρόσσια
• Η Σημαία μας αναρτάται πάντα σε ιστό (κοντάρι) και ποτέ απλωμένη στα κάγκελα ή οπουδήποτε αλλού. Στον ίδιο ιστό με τη Σημαία μας δεν αναρτάται τίποτα άλλο
• Ο σημαιοφόρος την κρατά πάντα φορώντας λευκά υφασμάτινα γάντια
• Όταν φθείρεται πρέπει να αντικαθίσταται άμεσα και όχι να κυματίζει κουρελιασμένη.  Η φθαρμένη όμως Σημαία, δε πετιέται  ποτέ στα σκουπίδια, παρά καίγεται

 

 

ΥΜΝΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ

 

Εσένα που σε φίλησε της Λευτεριάς η αύρα

περήφανη πρώτη φορά πάνω στην Άγια Λαύρα

Εσέ που χέρι σ' ύψωσε τρισάγιο και βροντήσαν

όχι φωνές, µα ντουφεκιές όταν σε χαιρετήσαν,

οι ντουφεκιές παλληκαριών που εµπρός σου αντρειωµένα

γονάτισαν κι ορκίστηκαν να πέσουνε για σένα.

 

Εσένα που σε κοίταξαν µάνες, που στό 'να χέρι

βαστούσαν βυζανιάρικα και στ' άλλο το µαχαίρι.

Εσέ, που όταν σ' αντίκρυσαν οι γέροι ξανανιώσαν

και µ' άρµατα την µέση τους την κουρασµένη εζώσαν.

Εσέ, ποια ανθρώπινη φωνή µπορεί να ιστορήση

την ξακουσµένη δόξα σου και να την τραγουδήσει;

 

Εσύ δεν είσαι από πανιού λωρίδα καµωµένη

Εσύ 'σαι από αίµα, από καπνούς κι από φωτιά βγαλµένη.

Εσύ πετούσες σαν αητός πάνω από ηρώων κεφάλια,

κυµάτισες ανίκητη σε πέλαγα κι ακρογιάλια.

Σ' άγριες µάχες άπαρτο το φλάµπουρο σου εστήθη

και πάντα δρόµους σ' άνοιγαν µέσ' των εχθρών τα πλήθη.

 

Τα χέρια που σε βάσταγαν, τ' αντρειωµένα χέρια,

για να σε στήσουν σε κορφές, σ' απάτητα ληµέρια,

για να σε δουν πολύ ψηλά, ψηλά απ' της γης το χώµα,

τόσο ψηλά, που τ' ουρανού επήρες πια το χρώµα.

                 Γ. Σηµιριώτης

 

Το ποίηµα αυτό απηγγέλθη διά πρώτη φορά από τις µαθήτριες του Κεντρικού Παρθεναγωγείου ΣΜΥΡΝΗΣ, κατά την κατάληψη (και απελευθέρωση) αυτής υπό του Ελληνικού Στρατού (02 Μαΐου 1919).

Κυριάκος Κάρκαλης